Breed geïnteresseerd. Die beschrijving past perfect bij Maarten. Dat zie je ook aan zijn
loopbaan, die hij begon als meubelmaker. Daarna werkte hij als verpleegkundige in
verschillende Amsterdamse ziekenhuizen – van het AMC tot en met het Antoni van
Leeuwenhoek. Hij runde vervolgens een sociale werkplaats. Hij gaf leiding in een restaurant
met een maatschappelijke inslag. En hij had een verhuisbedrijf. De gemene deler? “Ik ben
graag met mijn handen bezig, aan de slag. Dat zit overal wel in.”

Route naar de zorg

Eind jaren zeventig waren er ook al problemen in de zorg, herinnert Maarten (66) zich. Hij
besloot zich van meubelmaker om te scholen tot verpleegkundige. Daarvoor volgde hij de
basisopleiding tot verpleegkundige. “Dat waren andere tijden. In het begin werd ik het
ziekenhuis nog uitgegooid, omdat ik een man was”, herinnert hij zich met een glimlach.
Gelukkig kwam het goed. Hij werkte op verschillende afdelingen: van geboortezorg tot en
met IC. Die laatste afdeling sprak hem het meest aan. Hij verhuisde met zijn gezin naar
Amersfoort. Daar werkte Maarten een tijd in de thuiszorg. “Als verpleegkundige kwam ik dan
bij mensen om bijvoorbeeld medicatie te geven. Maar dan had iemand net gebraakt. Er
moest officieel weer iemand anders komen om dat op te ruimen. Dat hoort niet bij het
takenpakket van de verpleegkundige, hoor je dan. Maar ik had het met liefde gedaan. Alleen
kreeg ik daar de tijd niet voor. De minutenregistratie was heel strak.”

“Als ik zélf zorg nodig heb, hoop ik dat anderen er ook voor mij zullen zijn.”

Maarten nam jaren geleden afscheid van de zorg. Om toch weer terug te keren, als
zorgreservist. Hoe komt dat? “Mijn moeder werd een tijd geleden erg ziek. Zes jaar lang
zorgden mijn broers en ik voor haar. Er was ook thuiszorg. Dat liep niet altijd zoals we
hoopten. Dat lag niet aan de mensen die voor mijn moeder zorgden, hoor. Die deden hun
uiterste best. Het lag meer aan de beperkte tijd die ze voor de handelingen kregen: ze
hadden simpelweg niet meer tijd”, vertelt hij. “Voor kousen aandoen ‘s morgens en uitdoen ‘s
avonds kregen ze weinig minuten. Een kop koffie zetten voor mijn moeder zat er niet meer
in. Dat was frustrerend.”

Omkijken naar de ander

Hoe zou ik nu zélf willen dat het was? En wat wil ik als ik zorg nodig heb? Soms gaan
dingen anders dan je wil. Je kunt dan aan de zijlijn zeuren. Maar dat past niet bij een man
als Maarten. Hij pakt liever de handschoen op. Ziedaar de motivatie van Maarten om voor
een ander klaar te staan als zorgreservist. “Dat is niet het geld. Natuurlijk, een vergoeding is
mooi. Maar ik vind het vooral erg belangrijk om te doen”, legt hij uit. “Ik zag bij mijn moeder
hoe het is als er niet voldoende zorg is. Ik dacht: weet je wat? Ik ga mijn BIG-registratie weer
halen. En ik heb de sfeer in de zorg altijd heel prettig gevonden. Daar ligt het niet aan.” Zo
gezegd, zo gedaan. Met zijn registratie op zak staat Maarten graag klaar voor een ander.
“Het is essentieel dat er dan genoeg mensen beschikbaar zijn. Daarom vind ik de Nationale
Zorgreserve ook zo goed. Daar zet ik me graag voor in. Als de nood aan de mens is, ben ik
klaar om te helpen.”

“Ik ben graag met mijn handen bezig, aan de slag. Dat zit overal wel in.”

Fotografie door: Anneke Hymmen

Wil je meer weten over de mogelijkheden om ingezet te worden als zorgreservist? Neem
contact op via community@nationalezorgreserve.nl Dan kijken we samen hoe jij jouw
kwaliteiten en ervaring in kunt zetten ter ondersteuning van zorgprofessionals.