Hij omschrijft zichzelf als een actieve zorgprofessional, die niet meer praktiserend is. "Een jaar geleden ben ik van het bed weggestapt, eigenlijk door het gezeur van management. Daar werd ik nogal rebels onder, dus heb ik besloten iets anders te gaan doen. Op dit moment ben ik werkzaam als ov-buschauffeur. Voor buschauffeurs zijn er weinig mogelijkheden op het gebied van hulpverlening. Wel op kantoor, want dat is wettelijk verplicht. Maar op de bus geldt deze regel niet. Als er wat gebeurt kan dat een schokkende gebeurtenis opleveren voor een buschauffer. En daarom verzorg ik nu voor collega’s ook een stukje reanimatietraining." 

De reis naar zorg en welzijn

De inzet als zorgreservist doet hem denken aan z’n tijd bij het Rode Kruis. ‘’Dat is ondertussen alweer een aantal jaar geleden. Daar is het voor mij allemaal begonnen. Ik kom eigenlijk uit de toeristische sector: ik was gastheer en accommodatiehouder. Daarnaast was ik het aanspreekpunt voor toeristische informatie, als er iets met diefstal plaatsvond, maar ook tijdens ziekte of andere medische situaties. Ik had gelukkig ook een EHBO opleiding doorlopen, dus wel enige kennis van zaken. Uiteindelijk heb ik besloten om iets met zorg en welzijn te gaan doen.’’

“In zekere zin was ik toen al een zorgreservist.”

Het Rode Kruis was in die tijd een actieve schakel in de nationale rampenhulpverlening. ‘’Samen met de brandweer waren wij de frontliners: bij calamiteiten zorgde de brandweer voor de veiligheid, en het Rode Kruis viste de slachtoffers op om te zorgen dat ze naar de triage werden overgebracht. In zekere zin was ik toen al een zorgreservist. Ik had ondertussen de opleiding Verzorgende Individuele Gezondheidzorg afgerond en heb na mijn tijd bij het Rode Kruis op verschillende plekken in de zorg gewerkt. Toen de coronapandemie uitbrak was het dan ook een logische keuze om te helpen waar het nodig was. Ik kan altijd wat extra’s doen.’’

Zelfstandig het vak uitoefenen

Waar die motivatie vandaan komt weet Jean Pierre eigenlijk niet zo goed. ‘’Natuurlijk is dit niet voor iedereen het geval, maar voor mij voelt het natuurlijk. Ik ben thuis opgevoed met het idee dat het heel normaal is dat je elkaar helpt. Ik heb tijdens de coronapandemie actief aan het bed gestaan. Dat was af en toe wel belastend, het zwaarste was dat je werd aangestuurd vanuit de hysterie van managers. Een verzorgende moet zelfstandig zijn of haar vak kunnen uitoefenen. Dat betekent soms gecalculeerde risico’s opzoeken. Je moet het lef hebben als zorgprofessional om te zeggen: wat is nu essentieel?’’

Het doet Jean Pierre goed om even wat anders te doen. Dat betekent niet dat hij de zorg de rug toekeert. ‘’Mijn brood verdien ik nu als buschauffeur. En in geval van nood ga ik heerlijk doen wat mijn hart altijd gezegd heeft. Dan laten we de bus even in de garage en staan we weer vrolijk aan het bed.’’

Fotografie door: Anneke Hymmen

Wil je meer weten over de mogelijkheden om ingezet te worden als zorgreservist? Neem contact op via community@nationalezorgreserve.nl. Dan kijken we samen hoe jij jouw kwaliteiten en ervaring in kunt zetten ter ondersteuning van zorgprofessionals.