Els heeft er altijd al van gehouden om anderen te helpen. Haar passie voor de zorg, ondanks tegenslagen, is door de jaren heen alleen maar gegroeid. Als ze in 2016 besluit om met pensioen te gaan, blijft ze als ZZP’er en sociaal verpleegkundige regelmatig actief voor de GGD Brabant. “De zingeving die ik had in mijn werk zou anders volledig wegvallen. Dan was ik alleen nog maar Els. Je mist de passie gewoon. En toen kwam corona. Ik heb mezelf opgegeven om te helpen bij het vaccineren.” Ze wordt niet opgeroepen, maar krijgt later een oproep om zorgreservist te worden. Ze schrijft zich gelijk in voor een reanimatietraining “Achteraf was ik heel blij dat ik zo’n goede reanimatiecursus heb gehad. Het was to-the-point, duidelijk en zonder overdreven gedoe. Ik ben nog steeds heel erg blij dat ik heb deelgenomen.''
“Leeftijd is slechts een getal, er is altijd een manier om je in te zetten voor een ander”
Ze heeft van dichtbij ervaren dat de zorg in Nederland erg achteruit gaat. “Ik zie het gewoon voor m’n neus gebeuren. Dan bloedt mijn hart en wil ik van alles doen. Ik wil gewoon graag helpen en er is op dit moment niets dat ik kan doen. Gelukkig werd ik bij de Nationale Zorgreserve gelijk serieus genomen. Ondanks dat er tot nu toe nog niets op mijn pad is gekomen, ben ik zeer hoopvol dat ik binnenkort iets kan betekenen voor anderen via de Nationale Zorgreserve.’’
Els blikt terug op haar eerste werkzame jaren in het Juliana Ziekenhuis in Amsterdam. Ze leert er veel en heeft - zeker voor een achttienjarige - ontzettend veel vrijheid en verantwoordelijkheden. “In het ziekenhuis was het vooral doen. Zelf initiatief tonen werd enorm gewaardeerd. Daarnaast heb ik het altijd als mijn voordeel gezien dat ik op elke afdeling stage heb gelopen. Alles wat er maar kan gebeuren met patiënten heb ik wel gezien. Op een of andere manier heb ik altijd aandacht en interesse gehad voor bijwerkingen van medicijnen. Later heb ik ook nog een eigen praktijk gehad om mensen te begeleiden met voeding aangepast op de persoon.”
Na een aantal jaar in Amsterdam gewerkt te hebben besluit ze om met man en kinderen naar Eindhoven te verhuizen. Helaas belandt ze niet lang daarna in de ziektewet. Ondanks deze tegenslag laat Els zich niet ontmoedigen: wanneer een deur sluit, gaat er een andere open. Ze wordt aan het einde van haar herstel gevraagd om te werken als verpleegkundige in een asielzoekerscentrum. Hier ontdekt ze dat er nog veel meer liefde in haar zit.
"Ik kijk naar de persoon die ik tegenover me heb zitten. Vanuit de behoefte van deze persoon stem ik mijn handelen af.’’
“Ik begon met de spreekuren en merkte al snel dat ik hier al mijn creativiteit in kon stoppen. Het werk dat ik in het asielzoekerscentrum deed was voor mij een perfecte combinatie tussen zorg verlenen en werken op maatschappelijk niveau. De zorg werkt in elk land weer verschillend; daarom is het belangrijk om uitleg te geven over de zorg in Nederland. We kregen echt van alles onder onze neus. Patiënten van over de hele wereld met allerlei soorten kwalen zoals tropische ziektes. Iets waar we ons dan echt in moesten verdiepen. Hetzelfde geldt voor de culturele verschillen; wat voor de één normaal is, kan voor de ander ontzettend vreemd zijn. Dit werkt natuurlijk twee kanten op. En daarom heb ik altijd gezegd: ik kijk naar de persoon die ik tegenover me heb zitten. En vanuit de behoefte van deze persoon stem ik mijn handelen af.
Werken met asielzoekers brengt zeker uitdagingen met zich mee. Door omstandigheden én geen of weinig kennis van de Nederlandse taal is het soms lastig communiceren. Je moet er echt voor openstaan, en zorgen dat ze zich veilig voelen. In sommige culturen heerst een taboe op bepaalde zaken, dus het is heel belangrijk dat je dit goed aanpakt; dat heeft vooral te maken met goed luisteren. Ik heb daarom ook Arabisch geleerd. Ik spreek maar een klein beetje. Maar ik versta, schrijf en lees goed genoeg om een verschil te maken. En ik hoop dat ik dat nog lang kan blijven doen.’’
Fotografie door: Anneke Hymmen
Wil je meer weten over de mogelijkheden om ingezet te worden als zorgreservist? Neem contact op via community@nationalezorgreserve.nl. Dan kijken we samen hoe jij jouw kwaliteiten en ervaring in kunt zetten ter ondersteuning van zorgprofessionals.
