Onlangs ontmoette ik tijdens een etentje een zorgreservist. Tijdens ons gesprek gaf hij aan dat hij als gepensioneerd verpleegkundige tijdens de pandemie in de thuiszorg was bijgesprongen en dat hij zich ook had aangemeld als zorgreservist. Hij was erg enthousiast over het initiatief en zag zichzelf zeker inspringen als er weer een crisis zou spelen.

Kort daarvoor had ik contact met de voorzitter van Verenso, de vereniging van specialisten ouderengeneeskunde. Zij kende de Nationale Zorgreserve nog niet, maar werd enthousiast van mijn verhaal en de informatie die ik haar gaf. Binnenkort hebben Patrick Schrooten (programmateam de Nationale Zorgreserve) en ik een videocall met haar om haar meer te vertellen over de Nationale Zorgreserve. Ze bood aan om in het verenigingsblad een artikel te plaatsen over de Nationale Zorgreserve om zodoende meer naamsbekendheid te creëren.

Mijn volgende stap wordt om ook de KNMG (Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst) te benaderen met de vraag of we in het blad Medisch Contact een artikel mogen plaatsen of een interview kunnen krijgen. Daarmee zouden we gepensioneerde artsen kunnen informeren over de Nationale Zorgreserve en over de mogelijkheden die er voor hen zijn om als zorgreservist te worden ingezet.

Pratend met oud-collega's merk ik dat de Nationale Zorgreserve nog weinig bekend is. Daarom is het belangrijk om podia te krijgen waar we ons verhaal kunnen laten horen.

Daar waar ik mensen ontmoet vertel ik mijn verhaal, in de verwachting dat we daarmee steeds bekender gaan worden. Ik hoop dat jullie dat ook doen. En dat alles om te groeien van 1400 naar – wat mij betreft – meer dan 5000 zorg-reservisten.